Αν δεν είχαμε φωνή και ομιλία και θέλαμε να μιλήσουμε ο ένας στον άλλο για τα όντα, δεν θα προσπαθούσαμε, όπως κάνουν οι άφωνοι, να συνεννοηθούμε με νεύματα των χεριών, του κεφαλιού και του σώματος;

Πλάτων, Κρατύλος ή περί ορθότητας των ονομάτων

Στην αρχαία ελληνική βιβλιογραφία έχουμε αναφορές για την κώφωση και την ύπαρξη των κωφών, κυρίως στα έργα του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα.
Στους Πλατωνικούς διαλόγους φαίνεται πως η ύπαρξη της νοηματικής γλώσσας και τα πλεονεκτήματα από τη χρήση της είναι γνωστά.
Ειδικότερα, ο Σωκράτης, στο έργο «Κρατύλος», συζητά με τον Ερμογένη και τον Κρατύλο για την σχέση αντικειμένου και λέξης, για τον φυσικό ή αυθαίρετο συμβολισμό των λέξεων.
Σ’ αυτό το διάλογο ο Σωκράτης αναφέρεται και στη νοηματική γλώσσα, ως απαραίτητο μέσο για να επικοινωνήσουν οι Κωφοί. Η αναφορά αυτή είναι η πρώτη γραπτή μαρτυρία για την ύπαρξη της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας και για τους Κωφούς της εποχής εκείνης.